Το Εφετείο Πειραιώς με την 604/2021 απόφαση δέχεται οτι η διάταξη του άρθρου 37 παρ. 2 ν. 4315/24.10.2014 με την οποία προστέθηκε στην παρ. 3 του άρθρου 6 του ν. 2664/1998 η περίπτωση στ’, σύμφωνα με την οποία «Όταν ο τίτλος κτήσης του δικαιώματος που προσβάλλεται με την ανακριβή εγγραφή και για το οποίο ζητείται η διόρθωση είναι χρησικτησία, η συμπλήρωση της νομής υπολογίζεται κατά το χρόνο άσκησης της αγωγής της παραγράφου 2……», είναι αντισυνταγματική. Επομένως, εάν ο επικαλούμενος τρόπος κτήσης της κυριότητας είναι η χρησικτησία, τότε η επικαλούμενη χρησιδεσπόζουσα νομή θα πρέπει να έχει συμπληρωθεί κατά το χρόνο έναρξης του Εθνικού Κτηματολογίου και όχι κατά το χρόνο άσκησης της αγωγής.
Περαιτέρω, όμως, η ως άνω αγωγή του άρθρου 6 παρ. 2 του ν. 2664/1998, εκδικαζόμενη κατά την αμφισβητούμενη δικαιοδοσία, είναι και αναγνωριστική της κυριότητας, εφόσον εμπεριέχει αίτημα αναγνώρισης κυριότητας του ενάγοντος (AΠ 34/2019, AΠ 583/2016 δημ. ΝΟΜΟΣ), και, ως τέτοια, πρέπει να διερευνηθεί και, σε περίπτωση ευδοκίμησής της, η τελεσίδικη απόφαση θα καταχωρηθεί στο κτηματολόγιο ως μεταγενέστερη εγγραφή σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 12 παρ. 1 περ. στ του ν. 2664/1998.
Βλ. το πλήρες κείμενο της απόφασης ΕΔΩ