Η παραπάνω απόφαση κρίνει το θέμα της έννοιας της αδιατάρακτης νομής σύμφωνα με το άρθρο 4 του Ν. 3127/2003 με το οποίο για πρώτη φορά γίνεται δεκτή η κτήση κυριότητας σε βάρος ακινήτων του Δημοσίου.
Όπως είναι γνωστό για την κτήση κυριότητας το άρθρο 4 του Ν. 3127/2003 απαιτεί
α) να νέμεται ο ίδιος ο νομέας αδιαταράκτως μέχρι την έναρξη ισχύος του νόμου (19.3.2003) για δέκα (10) έτη με νόμιμο τίτλο από επαχθή αιτία (όχι χαριστική) που έχει καταρτισθεί και μεταγραφεί μετά την 23.2.1946 ή εναλλακτικά, νέμεται χωρίς τίτλο αδιαταράκτως το ακίνητο για χρονικό διάστημα τριάντα (30) ετών το οποίο έχει συμπληρωθεί μέχρι την έναρξη ισχύος του νόμου (19-3-2003).
β) κατά την κτήση της νομής βρισκόταν σε καλή πίστη κατά την έννοια του άρθρου 1042 ΑΚ, δηλαδή όταν χωρίς βαριά αμέλεια έχει την πεποίθηση ότι απέκτησε την κυριότητα και
γ) το ακίνητο έχει εμβαδόν μέχρι 2000 τ.μ. βρίσκεται σε σχέδιο πόλης, ή μέσα σε οικισμό προϋφιστάμενο του 1923 ή σε οικισμό κάτω των 2000 κατοίκων ή για ακίνητο με έκταση μεγαλύτερη από 2000 τ.μ. εφόσον στο οικόπεδο υφίσταται κατά την 31.12.2002 κτίσμα που καλύπτει ποσοστό τουλάχιστον 30% του ισχύοντος συντελεστή δόμησης.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση η απόφαση ασχολείται με το θέμα των πράξεων διατάραξης της νομής από το Δημόσιο και συγκεκριμένα με το χρονικό σημείο άσκησης αυτών δεχόμενη ότι η έννοια του άρθρου 4 του νόμου είναι ότι οι διαταρακτικές πράξεις νομής εκ μέρους του Δημοσίου θα πρέπει να έχουν γίνει μέχρι την έναρξη εφαρμογής του Ν. 3127/2003 (19-3-2003) και ότι πράξεις διατάραξης νομής που έγιναν μετά την 19-3-2003 δεν έχουν έννομες συνέπειες και δεν λαμβάνονται υπόψη εφόσον βέβαια συντρέχουν και οι λοιπές προϋποθέσεις του νόμου.
Βλ. πλήρες κείμενο της απόφασης ΕΔΩ
