Ένα σημαντικό τμήμα των ακινήτων που εγγράφονται με δικαιούχο το Δημόσιο αφορά τις δασικές εκτάσεις, οι οποίες κατά τεκμήριο κυριότητας που θεσπίστηκε υπέρ του Δημοσίου με το β.δ. 17.11.1836 «περί ιδιωτικών δασών» και το ισχύον σήμερα αντίστοιχο τεκμήριο κυριότητας του άρθρου 62 παρ. 1 του Ν. 998/ 1979 θεωρούνται ότι είναι δημόσια μέχρι της αναγνωρίσεώς τους ως ιδιωτικών.
Εξαίρεση στον κανόνα αυτό αποτελούν οι εκτάσεδις που βρίσκονται στις περιφέρειες των πρωτοδικείων των παρακάτω περιοχών
- Ιονίων Νήσων
- Κρήτης
- Νομών Λέσβου, Σάμου, Χίου και Κυκλάδων
- των νήσων Κυθήρων, Αντικυθήρων, της Δωδεκανήσου, πλην των νήσων που ισχύει ο κτηματολογικός κανονισμός
- της περιοχής της Μάνης όπως αυτή ορίζεται από διοικητικά όρια των Καλλικρατικών Δήμων Ανατολικής και Δυτικής Μάνης.
Ως προς τα λοιπά δάση εφόσον αυτά δεν είναι ιδιωτικά τότε κατά τεκμήριο θεωρούνται ότι ανήκουν κατά κυριότητα στο Ελληνικό Δημόσιο. Πώς, λοιπόν, θα γίνει η διόρθωση ανακριβούς εγγραφής στην οποία φέρεται το Ελληνικό Δημόσιο ως κύριος ακινήτου το οποίο ανήκει σε ιδιώτη.
Με το άρθρο 10 του Ν. 3208/2003 καθορίζονται οι κατηγορίες των ακινήτων επί των οποίων δεν προβάλλει δικαιώματα κυριότητας το Δημόσιο σε δάση και δασικές εκτάσεις . Οι κατηγορίες αυτές είναι οι εξής :
Ι. Αναγνωρίστηκαν ως ιδιωτικά:»
α) Με τη διαδικασία του νόμου από 17/29 Νοεμβρίου 136 “Περί ιδιωτικών δασών” (ΦΕΚ69/1.12.1836).
β) Με τις διατάξεις του Ν. ΑΧΝ`/14.1.1888 “Περί διακρίσεως και οροθεσίας των δασών)) (ΦΕΚ 20/21.1.1888), όπως τροποποιήθηκε με το Ν. ΒΛΠΖ`/12.7.1903 (ΦΕΚ 160) και τα β.δ. 11.12.1889 και 19.7.1904, εφόσον συντά3ηκαν πρωτόκολλα αποτερματισμού.
γ) Με αμετάκλητες αποφάσεις των πολιτικών δικαστηρίων, στις οποίες διάδικος, αρχικός ή κατά παρέμβαση, ήταν το Ελληνικό Δημόσιο.
δ) Με αποφάσεις του Υπουργού Γεωργίας, που εκδόθηκαν μετά από γνωμοδοτήσεις των Συμβουλίων επί ιδιοκτησιακών θεμάτων, κατά τις διατάξεις του Ν. 853/1917 Περί οργανισμού Υπουργείου Γεωργίας (ΦΕΚ 133 Α) του Α.Ν.1747/1939, περί συστάσεως παρά τω Υπουργείο Γεωργίας Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Δασών” (ΦΕΚ 208 Α), των άρθρων 9 έως 13του Ν.Δ. 86/1969, με τις οποίες κωδικοποιήθηκαν οι διατάξεις των δασικών κωδίκων του Ν. 3077/1924 “περί δασικού κώδικος” και Ν. 4173/1929 ” περί κυρώσεως και τροποποιήσεως του από 11 Μαΐου 1929 Ν.Δ. ,” περί δασικού κώδικος” (ΦΕΚ 205 Α) και τις διατάξεις του άρθρου 8 του Ν. 998/1979, καθώς και με αποφάσεις των Γενικών Διοικητών και του Επιτρόπου Διοίκησης του Ν.Δ. 1150/1942, με τις οποίες κρίθηκαν ιδιοκτησιακές υποθέσεις.
ε) Με αποφάσεις του Διοικητικού Δικαστηρίου του Υπουργείου Γεωργίας του Ν. 2201/1920 “περί συστάσεως Διοικητικού Δικαστηρίου” (ΦΕΚ 133 Α) και του Ν.Δ. 21 Σεπτεμβρίου 1926 (ΦΕΚ 328 Α).
στ) Με αποφάσεις του Υπουργού Γεωργίας κατά τις διατάξεις του άρθρου 29 του Ν.Δ. 841/1941 “περί λήψεως εκτάκτων μέτρων δια την εκμετάλλευσιν και διαχείρισιν των δασών, λόγω των εκ του πολέμου δημιουργηθεισών συνθηκών, (ΦΕΚ 445 Α), των άρθρων 42 και 49 του Ν.Δ. 2501/1953 “περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως ενίων διατάξεων των περί δασών νόμων,) (ΦΕΚ 200 Α΄) και των άρθρων 3 έως 8 του Δασικού Κώδικα (Ν.Δ. 86/1969).
ζ) Με τις διατάξεις του διατάγματος 2468/1917 και του Ν. 1072/1917 (ΦΕΚ 305/1917) της Προσωρινής Κυβέρνησης.
η) Με αποφάσεις νομαρχών κατά τις διατάξεις του άρθρου 67 του Ν. 998/1979, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 14του Ν.1734/1987.
«θ) Με τις διατάξεις του ν. 248/1976, σε ό,τι αφορά: α) τις δασικές εκτάσεις που με τον ανωτέρω νόμο κρίθηκε ότι δεν ανήκουν στο Δημόσιο, β) τις εκτάσεις που εμφανίζονται στον προσωρινό κτηματικό χάρτη του ν. 248/1976 ως μη δασικές, καθώς και εκείνες που κρίθηκε με αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις, κατά τη διαδικασία των άρθρων 12 επ. του ν. 248/1976, ότι δεν αποτελούν δάσος ή δασική έκταση και αν ακόμη απέκτησαν μεταγενεστέρως δασικό χαρακτήρα, εφόσον έχουν εκδοθεί για τις εκτάσεις αυτές ή για τμήματα τους μέχρι τις 31.3.2011 από τις αρμόδιες δασικές αρχές διοικητικές πράξεις, βεβαιωτικές του διαπιστωθέντος, κατ` εφαρμογή του ν. 248/1976, μη δασικού χαρακτήρα αυτών, ι) Με τις διατάξεις του Αγροτικού Κώδικα».
ι) Με τις διατάξεις του Αγροτικού Κώδικα>
«κ) Με τις διατάξεις του άρθρου 29 του ν.δ. 2185/1952 «περί αναγκαστικής απαλλοτριώσεως κτημάτων προς αποκατάστασιν ακτημόνων καλλιεργητών και κτηνοτρόφων» (Α` 217) και του άρθρου 26 του ν. 2040/1992, σε ό,τι αφορά τις δασικές εκτάσεις της παραγράφου 2, τις εκτάσεις της περίπτωσης α` της παραγράφου 5 και τις υπεράνω των δασών ή δασικών εκτάσεων ασκεπείς κορυφές ή αλπικές ζώνες των ορέων της παρ. 3 του άρθρου 3 του ν. 998/1979, όπως ισχύει.
λ) Με τη διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 11 του ν. 3147/ 2003.
μ) Σύμφωνα με τις καταχωρήσεις στα κτηματολογικά βιβλία του Κτηματολογίου Ρόδου και Κω – Λέρου.»
ΙΙ. Παραχωρήθηκαν κατά κυριότητα:
α) Με τις διατάξεις των νόμων ΤΣΤΕ`/16.10.1856 (ΦΕΚ 79/24.10.1856) και ΥΛΑ`/25.3.1871 (ΦΕΚ25/16.6.1871) και των μετέπειτα εκδοθέντων νόμων, με τους οποίους εκποιήθηκαν ή παραχωρήθηκαν από το Υπουργείο Οικονομικών ή την Αεροπορική Άμυνα δημόσια κτήματα, ανεξαρτήτως του χρόνου εκποίησης ή παραχώρησης και της μορφής των κτημάτων.
β) Με τις διατάξεις των προϊσχυσάντων δασικών κωδίκων των νόμων 2636/1924, 3077/1924, 3542/1928 (ΦΕΚ 91 Α), των άρθρων 62, 63, 63α και 180 έως 199 του Ν. 4173/1929, του Α.Ν. 857/1937 “περί παραχωρήσεως δημοσίων και κοινοτικών δασικών εκτάσεων δια σκοπούς γεωργικούς και δενδροκομικής εκμεταλλεύσεως” (ΦΕΚ 367 Α) και των άρθρων 14 έως 34 του Ν.Δ. 86/1969.
γ) Με τις διατάξεις του άρθρου 51 του Ν. 4108/1929 “περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως διατάξεων τινών της νομοθεσίας περί δήμων και κοινοτήτων”, όπως αυτό ερμηνεύτηκε με το Ν. 6271/25.8.1934 “περί αυθεντικής ερμηνείας του εδαφίου 1 του άρθρου 51 του Ν.4108/1929 και συμπληρώσεως του άρθρου τούτου,) και Ν. 3194/2022.4.1955 και παραδόθηκαν με πρωτόκολλο από την Επιτροπή του άρθρου 1 του διατάγματος από 13/15.2.1930.
δ) Με το Ν.Δ. από 17/18.10.1923 “περί παραχωρήσεως κυριότητας δασών ρητινευομένων υπό ιδιωτών,) (ΦΕΚ 297 Αι, το Ν.Δ. 1/13.12.1923 (ΦΕΚ 360 Α), το άρθρο 53 του Ν.Δ. 2501/1953, σύμφωνα με τους όρους και περιορισμούς των διατάξεων του άρθρου 8 του διατάγματος αυτού.
ε) Με τις διατάξεις του Ν. 998/1979, του Ν. 1734/1987, καθώς και άλλων διατάξεων της δασικής νομοθεσίας.
ΙΙΙ. Περιήλθαν «κατά κυριότητα»:
α) Στους υπερθεματιστές, μετά από κατακυρωτικές εκθέσεις δημόσιων αναγκαστικών πλειστηριασμών, συμπεριλαμβανομένων και των κατά τις διατάξεις του Ν.Δ. 356/1974 (ΦΕΚ 90Α) διενεργουμένων, εφόσον δεν ασκήθηκε εμπρόθεσμα διεκδικητική αγωγή κατά το άρθρο 1020 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και του άρθρου 33 παράγραφος 3 του Ν. 1473/1984 (ΦΕΚ 127 Α) ή ανακοπή κατά το άρθρο 74 του Ν.Δ. 356/1974 (Κ.Ε.Δ.Ε.).
«β) Σε τρίτους, βάσει συμβιβαστικών πράξεων με το Ελληνικό Δημόσιο, κατά τη διαδικασία του άρθρου 39 του ν. 1884/1990, όπως αυτό τροποποιήθηκε με το άρθρο 14 του ν. 2227/1994 (Α` 129), καθώς και των διατάξεων του β.δ. 6/1961, εφόσον αντικείμενο της συμβιβαστικής πράξης έχει αποτελέσει η κυριότητα της έκτασης και όχι οποιοδήποτε άλλο δικαίωμα τρίτων σε αυτήν.»
«γ) Από διαχωρισμό υπέρ των Ταμείων Εφέδρων Πολεμιστών Κρήτης και των Μονών βάσει του ν. 3345/1925.»
δ) Σε τρίτους από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος (Ε.Τ.Ε.), ως διαχειρίστριας ανταλλαξίμων κτημάτων, βάσει της από 5.5.1925 συμβάσεως μεταξύ Ελληνικού Δημοσίου και Ε. Τ .Ε., με την προϋπόθεση ότι τα κτήματα αυτά είχαν παραδοθεί στην Ε. Τ .Ε. με πρωτόκολλο παραδόσεως και παραλαβής και κατά τη διάρκεια ισχύος της συμβάσεως δεν υπήρχε διεκδίκηση απο καποια δημόσια υπηρεσία εντός των προβλεπόμενων προθεσμιών και για τις πωλήσεις που έγιναν από την Ε.Τ.Ε. μετά την 9.10.1937, προκειμένου δε περί παραμεθορίων περιοχών, είχε χορηγηθεί ειδική έγγραφη άδεια του Γενικού Επιτελείου Στρατού.
ε) Στην εγχώρια περιουσία των Νήσων Κυθήρων και Αντικυθήρων κατά τις διατάξεις του άρθρου 84 του Ν.416/1984 (ΦΕΚ 18Α).
στ) Με τις διατάξεις των άρθρων 13 και 18 του παρόντος Νόμου.
«ζ) Κατόπιν αδείας του Υπουργού Γεωργίας κατ` εφαρμογή του άρθρου 2 του από 3.9.1924 νομοθετικού διατάγματος που κυρώθηκε με το άρθρο μόνο του ν. 3250/1924 (Α` 324), εφόσον η άδεια μεταβίβασης δεν ανακλήθηκε ούτε ακυρώθηκε με δικαστική απόφαση». Βλ. σχετικά την με αριθμό 291/2015 Γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους
2. Αποτελούν οριστικούς τίτλους κυριότητας, για τις εκτάσεις που παραχωρήθηκαν με αυτά, τα διατάγματα που εκδόθηκαν δυνάμει: α) του από 2.7. 1926 Ν.Δ (ΦΕΚ 223 “Περί εξημερώσεως αγρίων δένδρων,), β) του Ν. 3542/ 1928 (ΦΕΚ 91 Α) και γ) των άρθρων 192 και 193 του Ν.173/1929. Το Δημόσιο δεν φέρει καμία ευθύνη για τυχόν 5ιεκδίκηση τρίτων επί των ανωτέρω εκτάσεων. Οι παραπάνω οριστικοί τίτλοι δεν ανακαλούνται, ακόμη και στην περίmωση που οι παραχωρηθείσες εκτάσεις έπαψαν να εξυπηρετούν το σκοπό για τον οποίο παραχωρήθηκαν.
3. Παραxωρητήρια εκδοθέντα απότο Υπουργείο της Οικονομίας της Προσωρινής Διοίκησης της Ελλάδος κατά τα έτη 1822 έως 1833, εφόσον δεν ανακλήθηκαν, θεωρούνται έγκυρα και ισχυρά, ανεξάρτητα εάν εκδόθηκαν ή όχι ανανεωτικοί τίτλοι από το Ελεγκτικό Συνέδριο.
Ωσαύτως θεωρούνται έγκυρα και ισχυρά τα παραχωρητήρια που εκδόθηκαν κατ` εφαρμογή:
α) Του Ν. 26 Μαιου 1835 (ΦΕΚ 2) και του διατάγματος 13/25 Νοεμβρίου 1836 (ΦΕΚ 67).
β) Του διατάγματος 21 Απριλίου 10 Μαίου 1836 (ΦΕΚ 20).
γ) Του Ν. 1/13 Ιανουαρίου 1838 (ΦΕΚ 1).
δ) του Ν.ΤΠΖ/24.3.1871 (ΦΕΚ 29).
