ΑΠ 894/2020 Η κυριότητα επί των κτημάτων της Αττικής δεν περιήλθε στο Δημόσιο με το δικαίωμα πολέμου αφου η Αττική δεν κατακτήθηκε με όπλα – Για τα δάση προϋπόθεση κυριότητας του Δημοσίου είναι η ιδιότητα του ακινήτου ως δάσους την 29.11.1836

Με την απόφαση αυτή κρίνεται ότι ως προς τα ευρισκόμενα στην Αττική οθωμανικά κτήματα, δεν μπορεί να γίνει λόγος για περιέλευσή τους στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου με το δικαίωμα πολέμου, αφού η Αττική δεν κατακτήθηκε με όπλα, αλλά παραχωρήθηκε στο Ελληνικό Κράτος στις 31.3.1833, με βάση την από 27.6/9.7.1832 Συνθήκη της Κων/λεως και κατόπιν σχετικών συμφωνιών μεταξύ των Ελληνικών και Τουρκικών αρχών.

Κατά, τη διάρκεια της τρίτης Τούρκικης κυριαρχίας στην Αττική (δηλαδή από 25.5.1827 έως 31.3.1833) και ειδικότερα κατά το έτος 1829, ο κυρίαρχος Σουλτάνος είχε εκδώσει θέσπισμα με το οποίο παραχώρησε δωρεάν στους Αθηναίους (Οθωμανούς και Έλληνες) την κυριότητα των ήδη κατεχομένων από αυτούς ακινήτων της Αττικής, τα σχετικά δε ιδιοκτησιακά τους δικαιώματα αναγνωρίστηκαν ακολούθως με το από 21.1/3.2.1830 Πρωτόκολλο Ανεξαρτησίας της Ελλάδος και με την πιο πάνω Συνθήκη της Κων/λεως

Σχετικά με τα Δάση κρίνεται ότι προϋπόθεση εφαρμογής του τεκμηρίου κυριότητας του Δημοσίου είναι η ιδιότητα του διεκδικουμένου ακινήτου ως δάσους κατά το χρόνο έναρξης ισχύος του ΒΔ της 17/29.11.1836 “περί ιδιωτικών δασών”

Ολόκληρο το κείμενο της απόφασης  ΕΔΩ