ΜονΕφΛαρ 573)2020. Αγωγή κατά του Ελληνικού Δημοσίου για διόρθωση ανακριβούς εγγραφής «αγνώστου ιδιοκτήτη» με κτήση κυριότητας την χρησικτησία.

Το Εφετείο Λάρισας με την 573/2020 απόφασή του έκρινε ένσταση την οποία πρόβαλε το Ελληνικό Δημόσιο ότι είναι αόριστη η αγωγή όταν   δεν αναφέρεται ότι είχε συμπληρωθεί η χρησικτησία στο πρόσωπο των εναγόντων την 11-9-1915. Απόρριψη της ένστασης με την αιτιολογία ότι για να είναι ορισμένη η αγωγή που στηρίζεται σε απόκτηση της κυριότητας του επιδίκου ακινήτου με χρησικτησία, δεν απαιτείται να εκτίθεται σ’ αυτήν ότι το  ακίνητο δεν είναι ανεπίδεκτο χρησικτησίας ούτε να δικαιολογείται για ποιο λόγο αυτό δεν συμβαίνει.

Από τις διατάξεις των άρθρων 1094, 1045 και 1054 Α.Κ., προκύπτει ότι ο ισχυρισμός ότι ορισμένο πράγμα είναι ανεπίδεκτο χρησικτησίας συνιστά ένσταση του αντιδίκου του επικαλούμενου κτήση κυριότητας με χρησικτησία (ΑΠ 977/2007 ΝΟΜΟΣ) που είναι δικαιοκωλυτική του επικαλουμένου με την αγωγή δικαιώματος κυριότητας του ενάγοντα στο επίδικο και πρέπει να προτείνεται από τον εναγόμενο αφού ούτε από το δικαστήριο λαμβάνεται υπόψη αυτεπαγγέλτως.

Τούτο συμβαίνει και όταν εναγόμενο είναι το Δημόσιο το οποίο επίσης πρέπει να επικαλεσθεί και σε περίπτωση αμφισβήτησης να αποδείξει, ότι το επίδικο ακίνητο είναι ανεπίδεκτο χρησικτησίας, διότι περιήλθε σ’ αυτό με κάποιο νόμιμο τρόπο, τον οποίο πρέπει συγκεκριμένα να προσδιορίζει για να είναι ορισμένη η σχετική ένστασή του. Η απλή άρνηση από τον ενάγοντα της ένστασης ανεπίδεκτου χρησικτησίας του επιδίκου, λόγω απόκτησης κυριότητας από τον ίδιο, την οποία προβάλλει το εναγόμενο Δημόσιο δεν καθιστά την αγωγή αόριστη αλλά υποχρεώνει το Δημόσιο σε απόδειξη των περιστατικών που θεμελιώνουν τη δική του κυριότητα στο επίδικο (ΑΠ 712/ 2015 ΝΟΜΟΣ).

Το πλήρες κείμενο της απόφασης ΕΔΩ