Η παραπάνω απόφαση ακολουθώντας την (με λιτή αιτιολογία) απόφαση του ΕφΠειρ 312/2020 δέχεται με πλήρη και επαρκέστατη αιτιολογία ότι όταν έχουμε αρχικές εγγραφές με μερικά γνωστό και μερικά άγνωστο ιδιοκτήτη δεν απαιτείται η άσκηση της αγωγής του άρθρου 6 παρ. 2 κατά την τακτική διαδικασία εφόσον δεν αμφισβητείται το δικαίωμα επί του ιδανικού μεριδίου του γνωστού ιδιοκτήτη. Η απόφαση αυτή δέχεται το αυτονόητο , οτι δηλαδή όταν αμφισβητείται μία αρχική εγγραφή μόνο ως πρός το σκέλος του αγνώστου δεν υπάρχει κανένας λόγος να ασκείται η αγωγή του άρθρου 6 παρ. 2 η οποία αφορά μόνο αμφισβητήσεις του γνωστού ιδιοκτήτη και όχι του άγνωστου ιδιοκτήτη

Συγκεκριμένα δέχεται ότι « Αντικείμενο της εν λόγω δίκης είναι η διαπίστωση της ύπαρξης του σχετικού εγγραπτέου δικαιώματος του αιτούντος και η διόρθωση της ανακριβούς πρώτης εγγραφής, σύμφωνα με τη διαπίστωση αυτή, χωρίς τη διάγνωση αμφισβητούμενου δικαιώματος. Και τούτο διότι η εγγραφή ως αγνώστου ιδιοκτήτη δεν ενέχει τέτοια αμφισβήτηση αλλά ακριβώς διαπιστώνει την έλλειψη αμφισβήτησης του δικαιώματος που υπάρχει (ΕφΠειρ 312/2020). Επιπροσθέτως, το δικαίωμα κυριότητας είναι διαιρετό και επομένως δεκτικό κτήσης, άσκησης και απώλειας κατ’ ιδανικά μέρη και, κατά την κρατούσα γνώμη, οι συγκύριοι συνδέονται όταν είναι ενάγοντες ή εναγόμενοι στην ίδια δίκη με τον δεσμό της απλής ομοδικίας (ΑΠ 1401/2015, 1259/2013, ΑΠ 84/2003, βλ. αντιθ. Παπαδόπουλος Κ., Αγωγές Εμπραγμάτου Δικαίου, T. Α’, παρ. 29.4, σελ. 103). Κατά συνέπεια, όταν δεν αμφισβητείται καταχωρηθέν ιδανικό μερίδιο δικαιώματος τρίτου προσώπου, ζητείται δε η διόρθωση ως προς το λοιπό ιδανικό μερίδιο, που φέρεται ως αγνώστου ιδιοκτήτη, αντικείμενο της δίκης που ανοίγει με τη σχετική αίτηση δεν είναι η διάγνωση αμφισβητούμενου δικαιώματος. Και τούτο διότι το ιδανικό μερίδιο που δεν αμφισβητείται δεν καθίσταται επίδικο, η διόρθωση δε του λοιπού ιδανικού μεριδίου δεν ενέχει τέτοια αμφισβήτηση, κατά τα προαναφερθέντα».
Το πλήρες κείμενο της απόφασης ΕΔΩ