Ο διαθέτης μπορεί για ορισμένους λόγους που αναφέρονται στο νόμο , να στερήσει τον μεριδιούχο από τη νόμιμη μοίρα ( αποκλήρωση ) με τη διαθήκη του

Για να είναι έγκυρη η αποκλήρωση , πρέπει να συντρέχουν σωρευτικά οι εξής προϋποθέσεις:

1) να γίνει με διάταξη τελευταίας βούλησης (διαθήκη)

2) να υπάρχει βούληση του διαθέτη να στερήσει τον κατιόντα του από τη νόμιμη μοίρα του, η οποία μπορεί να έχει διατυπωθεί ρητά (με τον όρο “αποκληρώνω” ή άλλη παρεμφερή έκφραση, όπως π.χ. “στερώ από τη νόμιμη μοίρα”) ενδέχεται, όμως, και να προκύπτει ερμηνευτικά από το περιεχόμενο της διαθήκης

3) να συντρέχει λόγος από τους περιοριστικά αναφερόμενους στο άρθρο 1840 ΑΚ, των οποίων αποκλείεται η διεύρυνση ή η αναλογική εφαρμογή και σε άλλες περιπτώσεις αποδοκιμαστέας συμπεριφοράς του κατιόντος προς το διαθέτη και την οικογένεια του ήτοι αν  

• α. επιβουλεύθηκε  τη  ζωή  του διαθέτη, του συζύγου ή άλλου κατιόντος του διαθέτη,
• β.  προκάλεσε με πρόθεση σωματικές κακώσεις στο διαθέτη ή στο  σύζυγό του, από  τον  οποίο  κατάγεται  ο  κατιών,  
• γ. έγινε  ένοχος  κακουργήματος  ή  σοβαρού πλημμελήματος με πρόθεση, κατά του διαθέτη ή του συζύγου του,
• δ. αθέτησε κακόβουλα την υποχρέωση που  είχε  από  το  νόμο  να  διατρέφει  το  διαθέτη, 
• ε. ζει βίο άτιμο ή ανήθικο, παρά τη  θέληση του διαθέτη.  Η αποκλήρωση για το λόγο αυτό είναι άκυρη,  αν ο  κατιών κατά το θάνατο του διαθέτη είχε οριστικά εγκαταλείψει τον άτιμο  ή ανήθικο βίο.

4) να αναφέρεται ο λόγος αποκλήρωσης στη διαθήκη, έτσι ώστε να υπάρχει η δυνατότητα δικαστικού ελέγχου, ως προς το ποιον από τους προβλεπόμενους λόγους αποκλήρωσης εννοεί ο διαθέτης

5) να υφίσταται ο λόγος αποκλήρωσης κατά το χρόνο σύνταξης της διαθήκης, χωρίς να είναι απαραίτητο να εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι το θάνατο του διαθέτη και

6) να μην έχει δοθεί συγγνώμη εκ μέρους του τελευταίου. Αν δεν συντρέχουν οι προαναφερόμενες προϋποθέσεις, όπως συμβαίνει, όταν η αποκλήρωση έγινε χωρίς νόμιμο λόγο ή όταν ο λόγος της αποκλήρωσης που αναφέρεται στη διαθήκη δεν είναι αληθινός ή έγινε για λόγο, για τον οποίο έχει δοθεί συγγνώμη, η αποκλήρωση είναι άκυρη και ισχύει ως αποκλεισμός του μεριδούχου από την εξ αδιαθέτου διαδοχή. Κατά συνέπεια, ο αποκληρωθείς λαμβάνει τη νόμιμη μοίρα του, που είναι το ήμισυ της εξ αδιαθέτου μερίδας του, αλλά όχι πλέον αυτής, διότι κατά το επιπλέον διατηρούνται σε ισχύ οι διατάξεις της διαθήκης, εφόσον δεν γίνεται επίκληση και δεν αποδεικνύεται νόμιμος λόγος ακυρότητας ή ακυρώσιμου της διαθήκης (ΑΠ 5/2019).