Αρείου Πάγου 202/2016: Για να χαρακτηριστεί μια χορτολιβαδική έκταση ως δασική, θα πρέπει να περικλείεται από δάση ή δασικές εκτάσεις, ή να βρίσκεται πάνω απ' αυτές

Ο Άρειος Πάγος με την απόφαση 202/2016 δέχεται οτι στην έννοια του δάσους ή της δασικής έκτασης περιλαμβάνονται και οι εντός αυτών, οποιασδήποτε φύσεως, ασκεπείς εκτάσεις χορτολιβαδικές ή μη, βραχώδεις εξάρσεις και γενικά ακάλυπτοι χώροι, καθώς και οι πάνω από τα δάση ή τις δασικές εκτάσεις ασκεπείς κορυφές ή αλπικές ζώνες των βουνών και οι άβατες κλυτίες αυτών. Δεν ασκεί εξάλλου επιρροή στο πραγματικό γεγονός της δασικής μορφής του ακινήτου το ότι ορισμένα τμήματα αυτού κατά καιρούς εμφανίζονται χωρίς δασική βλάστηση. Σύμφωνα δε με την ίδια φωτοερμηνεία των ορθοφωτοχαρτών των ετών 1996 και 2008, η έκταση δεν εμφανίζει κανενός είδους βλάστηση, καθώς διαφαίνονται σε όλο το μέγεθος της έντονες ανθρωπογενείς επεμβάσεις, διανοίξεις δρόμων, χωματουργικές εργασίες και κτίσματα.

Σύμφωνα με όσα προαναφέρθηκαν, για να χαρακτηριστεί μια έκταση ως δασική, δεν αρκεί αυτή να είναι χορτολιβαδική, αλλά να περικλείεται και από δάση ή δασικές εκτάσεις, ή να βρίσκεται πάνω απ’ αυτές. Στις εν λόγω επισκοπήσεις των αεροφωτογραφιών και ορθοφωτοχαρτών, όμως, γίνεται αναφορά μόνο για χορτολιβαδική έκταση, τμήμα ευρύτερης όμοιας (χορτολιβαδικής μορφής) έκτασης, χωρίς να παρατίθενται στοιχεία σχετικά με τη γειτνίαση του επιδίκου με δασικές εκτάσεις ή τη σύνδεση του με δασικά οικοσυστήματα, ώστε να προκύπτει ότι συγκροτεί με αυτά δασική οργανική ενότητα.

Βλ. πλήρες κείμενο της απόφασης ΕΔΩ